വയസ് റിവേഴ്സ് ഗിയറിൽ ആണെങ്കിൽ അഭിനയം ടോപ്പ് ഗിയറിലാണ് ! പ്രേക്ഷകരും നിരൂപകരും ആഘോഷമാക്കുന്ന റോഷാക്ക്

മമ്മൂട്ടി ചിത്രമായ റോഷാക്ക് തിയേറ്ററുകളിൽ വിജയകരമായി പ്രദർശനം തുടരുകയാണ്. പ്രേക്ഷകരിൽ നിന്നും നിരൂപകരത്തിൽ നിന്നും ഒരുപോലെ ഗംഭീര അഭിപ്രായങ്ങളാണ് ചിത്രത്തിന് ലഭിച്ചുവരുന്നത്. മിഥുൻ വിജയകുമാരി പങ്കുവെച്ച ചിത്രത്തിൻ്റെ ആസ്വാദന കുറിപ്പ് ഇപ്പോൾ സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ഏറെ ശ്രദ്ധേയമാവുകയാണ്.റോഷാക്കിനെ കുറിച്ച് മിഥുൻ വിജയകുമാരി പങ്കുവെച്ച റിവ്യൂ വായിക്കാം…

ഇനിയൊന്നും ബാക്കിയില്ല, നിങ്ങൾ തന്നെ രാജാവ് എന്ന് ആരാധകരും പ്രേക്ഷകരും അലറി വിളിച്ച്, ആരാധിച്ച് കിരീടം നീട്ടുമ്പോഴും, സ്വതസിദ്ധമായ ചിരിയോടെ “ദാ, ഇതുകൂടിയൊന്നു നോക്കൂ” എന്ന് നിശബ്ദമായി പറഞ്ഞ്, ഒരു രണ്ടര മണിക്കൂർ കൂടി ആൾക്കൂട്ടത്തെ നിശ്ശബ്ദരാക്കി നിർത്തി, വീണ്ടും പഴയതിനെക്കാൾ ഇരട്ടി ഒച്ചയിൽ അലർച്ചയിടാൻ പാകത്തിൽ മഹേന്ദ്രജാലം സൃഷ്ടിക്കുന്ന ഒരു നടനുണ്ട് ഇങ്ങ് ഈ കൊച്ചു കേരളത്തിൽ. ഏജ് ഇൻ റിവേഴ്സ് ഗിയർ എന്നൊക്കെ കുറച്ചധികം അസൂയയോടെ പറയുന്ന ആൾക്കാരോട് അഭിനയത്തിൽ ഇന്നും ഞാൻ ടോപ് ഗിയറിൽ തന്നെയാണ്, അതിനൊരു കാലയളവിന്റെ ഔദാര്യം വേണ്ട എന്ന് തന്റെ പ്രകടനത്തിലൂടെ ആ നടൻ വീണ്ടും വീണ്ടും കാണിച്ചു തരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെയാകണം അത്യധികം നൊസ്റ്റാൾജിയയുടെ മേമ്പൊടി പൊതിഞ്ഞ “വിന്റേജ്” എന്ന ജാമ്യം ആ നടന് തമാശയായി വിശേഷണം നൽകാൻ ഒരു സാദാ പ്രേക്ഷകൻ പോലും മുതിരാത്തത്. മമ്മൂട്ടി എന്നത് വേറുമൊരു നടന്റെ പേരല്ല, കാലാകാലം ഒഴുക്കിനെതിരെ വീണ്ടും വീണ്ടും ഒറ്റയ്ക്ക് നിന്ന് കുത്തൊഴുക്കാൽ ഉരഞ്ഞുരഞ്ഞ് മൂർച്ചയേറിയ അതിമാരകമായ ആയുധത്തിന്റെ പേര് കൂടിയാണ്. ഈ വർഷം പ്രേക്ഷകർ കണ്ട ആ ആയുധത്തിന്റെ കൃത്യമായ പ്രയോഗമാണ് “റോഷാക്ക്”.

ഏതൊരു ത്രില്ലർ മൂവിയ്ക്കും തുടക്കത്തിൽ തുന്നിച്ചേർത്തു വയ്ക്കാൻ കഴിയുന്ന പത്തുമിനിറ്റാണ്‌ “റോഷാക്ക്” എന്ന സിനിമ പ്രേക്ഷകന് സ്റ്റാർട്ടർ പായ്ക്ക് ആയി നൽകുന്നത്. അതിന്‌ ശേഷം പിന്നീട് എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കുന്നു എന്നതിന് അപ്പുറം എങ്ങനെയൊക്കെയാണ് അവ സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നത് എന്ന മെയിൻ കോഴ്‌സ് ആണ് പ്രേക്ഷകനെ തീയറ്റർ സീറ്റിൽ നിവർത്തിയിരുത്തുന്നത്. അതാകട്ടെ ദൃശ്യവും ശബ്ദവും തമ്മിൽ കടുകിട വ്യത്യാസമില്ലാതെ സിനിമ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഇടങ്ങളിൽ മാത്രം കുറുകിയും തെളിഞ്ഞും നുരഞ്ഞും തല്ലിതെറിച്ചും പ്രേക്ഷകന് അനുഭവേദ്യമാകുന്നുണ്ട്. ഒരു പൂർണ്ണവിരാമമോ ചോദ്യചിഹ്നമോ ബാക്കി വയ്ക്കാതെ, പ്രേക്ഷകന്റെ കാഴ്‌ച ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഡയലോഗ് മാത്രം നൽകി, പ്ലോട്ടിലേക്കും കഥാപാത്രങ്ങളിലേക്കും എത്താൻ ഡ്രാമ വിളമ്പി സമയം കളയാതെ, തീർത്തും യാഥാർഥ്യമായ ലോകത്തിൽ കഥയെ വിരിച്ചിടുകയും എന്നാൽ അതേ സമയം അതിൽ ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയാത്തവയെ ആകൃതിയ്ക്ക് അനുസരിച്ച് വെട്ടിമാറ്റാതെ വരികൾക്കിടയിലൂടെ തുന്നിച്ചേർത്തു തന്നെയാണ് almost perfect എന്നു വിളിക്കാവുന്ന ഈ തിരക്കഥ സമീർ അബ്ദുൾ ഉരുവാക്കിയിരിക്കുന്നത്. തീർത്തും വാചികമായ ആ സൃഷ്ടിയിൽ തുള്ളികൾ എണ്ണി ശബ്ദവും വെളിച്ചവും ചേർത്ത്, തരി ചോരാതെ, വാടി നിറം കെട്ടി, മണം കളയാതെ അതേപടി സ്ക്രീനിലേക്ക് ഒരു ചിത്രം വരയ്ക്കുന്ന സൂക്ഷ്മതയോടെയും അതേ സമയം തന്നെ ഒരു കാഴ്‌ചക്കാരന്റെ ലാളിത്യത്തോടെയും നിസാം ബഷീർ പാർന്നുവച്ചയിടത്ത് സംവിധാനകലയും പൂർണ്ണമാകുന്നു.

വീണ്ടും പറയാനുള്ളത് മമ്മൂട്ടി എന്ന നടനെപ്പറ്റി തന്നെയാണ്. റോഷാക്കിൽ നെടുനീളൻ സമയവും സ്ഥലവും കയ്യടക്കുന്ന, സിനിമയുടെ വിജയത്തിന് ബാധ്യതയാകുന്ന ഒരു നായകനല്ല മമ്മൂട്ടി, പകരം കഥയ്ക്ക് സഞ്ചരിക്കാൻ തന്റെ ശരീരവും ശബ്ദവും കടം കൊടുത്ത പ്രധാനനടനെന്നു വിളിക്കപ്പെടാവുന്ന ഒരു ദൂതൻ മാത്രമാണ്. ദേവനും അസുരനും മനുഷ്യനെ മൂന്നായി എളുപ്പത്തിൽ വിഭജിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഭാവപ്പകർച്ചകൾക് അപ്പുറത്തേക്ക് ഇതിനിടയിലെ വലിയൊരു സ്പെക്ട്രത്തെത്തന്നെ മമ്മൂട്ടിയുടെ ലൂക്ക് ആന്റണി രണ്ടര മണിക്കൂർ കൊണ്ട് പ്രേക്ഷകന് പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊടുക്കാൻ മുതിരുന്നുമുണ്ട്, അതിൽ പിഴവില്ലാതെ ഗംഭീരമായി ജയിക്കുന്നുമുണ്ട്. അതിനൊപ്പം തന്നെ എടുത്തുപറയേണ്ട ഒന്നാണ് മമ്മൂട്ടിയുടെ ശബ്ദം. മുൻപ് പറഞ്ഞ പോലെ “ഈ പ്രായത്തിലും എന്നാ ഒരിതാ” എന്നൊരു തമാശയ്ക്ക് പോലും ഇട കൊടുക്കാതെ ഇടിമുഴക്കമായും സംഗീതമായും മാറ്റി, അഭിനയത്തിന് തന്റെ ശരീരത്തെ വിട്ടുകൊടുത്ത പോലെ തന്നെ ശബ്ദത്തെയും വഴക്കമുള്ള അഭ്യാസിയുടെ കയ്യിലെ ആയുധം പോലെ കാണികളെ അമ്പരപ്പിച്ച് പ്രകമ്പനം സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട് റോഷാക്കിൽ. ചിലയിടങ്ങളിൽ കൂടെ അഭിനയിക്കുന്ന അഭിനേതാക്കൾ മമ്മൂട്ടിക്കൊപ്പമെത്തിയ സമയങ്ങളിൽ, അവസാന ശ്രമമെന്നനിലയിൽ സകലശക്തിയുമെടുത്തു തൊഴിക്കുന്ന ഇരയെ കഴുത്തിനു തന്നെ കടിച്ച് കെടുത്തിക്കളയുന്ന വേട്ടമൃഗത്തിന്റെ ക്രൗര്യത്തോടെ, വിശപ്പോടെ, ആർത്തിയോടെ മമ്മൂട്ടിയിലെ നടൻ ഉഗ്രരൂപം പ്രാപിക്കുന്നുണ്ട്. മമ്മൂക്കയുടെ തന്നെ വാചകത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ വീണ്ടും വീണ്ടും ഉരച്ചാൽ തിളങ്ങുന്ന പാടവം തന്നെയാണ് ആ നടനുള്ളത്. പറയേണ്ടതോ അഭ്യർഥിക്കേണ്ടതായോ ഉള്ള കാര്യമില്ലന്നറിയാം. എങ്കിലും പറയുകയാണ്. ഇനിയുമിനിയും സ്വയമുരഞ്ഞുരഞ്ഞു വെട്ടിത്തിളങ്ങട്ടെ. ഇരുട്ടിൽ നിൽക്കുന്നവർക്ക് വഴികാട്ടിയുമാകട്ടെ.

എണ്ണം കുറവെങ്കിലും റോഷാക്കിൽ എത്തിയ എല്ലാ നടീനടന്മാരുടെയും മികച്ച പ്രകടനം തന്നെയാണ് കാഴ്ചവെച്ചതെങ്കിലും മമ്മൂട്ടിയ്‌ക്കൊപ്പം തന്നെ മത്സരിച്ച് ഏറ്റുമുട്ടിയ മൂന്നുപേരെ പ്രത്യേകം എടുത്തു പറയേണ്ടതുണ്ട്. ഒന്നാമത്തേത് ബിന്ദു പണിക്കർ എന്ന നടിയാണ്. സൂത്രധാരനിലെ ദേവുമ്മയ്ക്ക് ശേഷം നന്മകളാൽ സമൃദ്ധമായ നാട്ടിൻപുറത്തെ സാധുസ്ത്രീയുടെ മേൽമൂടിയിൽ തീർത്തും അസാധ്യം എന്നു തന്നെ പറയാവുന്ന ഒരു കർത്തവ്യം തന്നെയാണ് അവർ ചെയ്തു വെച്ചിരിക്കുന്നത്. (ഈ റോളിലേക്ക് ബിന്ദു പണിക്കർ എന്ന നടിയെ കാസ്റ്റ് ചെയ്ത തീരുമാനം തന്നെ വിപ്ലവകരമാണ്.) മമ്മൂക്കയുടെ അഭിനയത്തിന് ഉൾക്കരുത്താകുന്ന ശബ്ദം തന്നെയാണ് മമ്മൂക്കയ്ക്ക് എതിരെ ബിന്ദു പണിക്കർ എന്ന നടിയും പ്രയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. പ്രത്യേകിച്ച് അവസാന അരമണിക്കൂറിൽ സകല കഥാപാത്രങ്ങളെയും താണ്ടി മമ്മൂക്കയുമായി ശരിക്കും അഭിനയത്തിൽ ആര് ജയിക്കുമെന്ന സംശയം കാണികളിൽ ജനിപ്പിക്കും വിധം തന്നെ മല്ലയുദ്ധം നടത്തുന്നുണ്ട് അവരുടെ കഥാപാത്രം. അതും മറ്റൊരു നടിയെക്കൊണ്ടും കഴിയാത്ത വിധം, ഒന്നു കൂടി അടിവരയിട്ടു പറയുന്നു, മറ്റൊരു നടിയെക്കൊണ്ടും കഴിയാത്ത വിധം തന്നെ തന്റെ പ്രതിഭ എന്തെന്ന് ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ട് റോഷാക്കിലെ ബിന്ദു പണിക്കർ.

രണ്ടാമത്തേത് ഷറഫുദ്ധീൻ എന്ന നടനാണ്. വരത്തനാണ് ഇന്നലെ വരെ ഷറഫുദ്ധീൻ എന്ന നടന്റെ അങ്ങേയറ്റമെന്ന നിലയിൽ പ്രേക്ഷകൻ കണ്ടതെങ്കിൽ അതിലും കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് ആലങ്കാരികതകൾ ഒട്ടുമില്ലാതെ റോഷാക്കിൽ നിറഞ്ഞാടുന്നുണ്ട് ഷറഫുദ്ധീൻ. തീരെ അലസമായ നടപ്പിലും ഇരുപ്പിലും സംസാരത്തിനുമപ്പുറം കഥാപാത്രമായി മാറി പ്രധാനടന് വെല്ലുവിളിയുയർത്തി തന്നെ പൊരുതിക്കയറുന്നുണ്ട് ഷറഫുദ്ധീൻ. അതുകൊണ്ടു തന്നെ പടുകൂറ്റനൊരു ഭാവി അയാളുടെ അഭിനയജീവിതത്തിനുണ്ടെന്നു വിശ്വസിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

മൂന്നാമത്തെയാൾ ഗ്രെസ് ആന്റണിയാണ്. താൻ അഭിനയിക്കുന്ന ഓരോ സീനിലും താൻ തന്നെയാകണം അല്ലെങ്കിൽ താൻ മാത്രമാകണം എന്ന അപാരമായൊരു വാശി ഗ്രെസിന്റെ ഉള്ളിൽ കാണാം. പറഞ്ഞു നിർത്തുന്നയിടത്ത്, അണ വിട്ടു പോകാതെ വൈകാരിക ക്ഷോഭങ്ങളെ ചങ്ങലയ്ക്കിട്ടു നിർത്തി മുഖം കൊണ്ടു മിണ്ടാതെ മിണ്ടുമ്പോഴൊക്കെ അവരെക്കാൾ അനുഭവസമ്പത്തുള്ള ഒരു നടിയായി സ്വയം മാറുന്നുണ്ട് ഗ്രെസ്. ഇനിയും ഗ്രെസിനെ ജൂനിയർ ഉർവശിച്ചേച്ചി എന്നു വിളിക്കരുത്. ഒറ്റയ്ക്ക് വഴിവെട്ടി രാജ്യവും സിംഹാസനവും കിരീടവും തീർത്ത ഉർവശിയെന്ന നടിയെപ്പോലെ തന്നെ ഗ്രെസ് ആന്റണിയും അവരുടെ പാത തെളിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ബാക്കി കാലം തീരുമാനിക്കട്ടെ.

ടെക്നിക്കൽ സൈഡിൽ ഇത്രത്തോളം കൃത്യതയാർന്ന ഒരു ട്രീറ്റ്‌മെന്റ് ഈ അടുത്ത കാലത്ത് സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്നു വേണം കരുതാൻ. സിനിമാട്ടോഗ്രാഫി, പശ്ചാത്തലസംഗീതം, എഡിറ്റിംഗ് (നിമിഷ് രവി, മിഥുൻ മുകുന്ദൻ, കിരൺ ദാസ്) എന്നീ മൂന്നു വിഭാഗങ്ങൾ സിനിമയുടെയും കണ്ടിരിക്കുന്ന പ്രേക്ഷകന്റെയും നാഡിമിടിപ്പ് അളന്നു തന്നെയാണ് രൂപകൽപ്പന. ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. അത് തീയറ്ററിൽ ഇരിക്കുന്ന ഓരോ പ്രേക്ഷകനും കൃത്യമായ ഇടങ്ങളിൽ എടുത്തുയർത്തുകയും തരിച്ചിരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഒരു തീയറ്റർ എക്സ്പീരിയൻസ് തന്നെ സിനിമ നൂറു ശതമാനം അർഹിക്കുന്നുമുണ്ട്.

റോഷാക്ക് പേര് സൂചിപ്പിക്കും പോലെ രണ്ടിടങ്ങളിലും ഒരേപോലെ പടർന്ന മഷിക്കറ തന്നെയാണ് ഈ സിനിമ. ഇടങ്ങളേതൊക്കെയെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നിടത്ത് ഈ സിനിമ സംസാരം അവസാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും, പ്രേക്ഷകൻ ഒരു നിമിഷം നിശ്ശബ്ദനായ ശേഷം കയ്യടി തുടങ്ങുകയും ചെയ്യും.

അവസാനമായി മമ്മൂട്ടി കമ്പനിയെന്ന പ്രൊഡക്ഷൻ ഹൗസിനു ഒരു സലാം വെക്കുന്നു. തന്നിലെ താരമൂല്യത്തെ പ്രകാശിപ്പിക്കും വിധമല്ലാതെ, മൊത്തം സിനിമയുടെ തിളക്കം തന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് സ്വന്തം പ്രൊഡക്ഷൻ കമ്പനിയായി തന്നെ കൈ കൊടുത്തതിന്‌ ഒരു പ്രേക്ഷകന് ഇതല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് നൽകാനുള്ളത്.

ഗംഭീര സിനിമയാണ് റോഷാക്ക്. തീയറ്ററിൽ നിന്ന് തന്നെ കാണുക.